Αν έχεις προσέξει όλα τα μπάνια που παρουσιάζουμε έχουν ένα κοινό: είναι όλα με γυμνά πατώματα χωρίς μοκέτα. Με μια μοκέτα θα έχεις σίγουρα αυτή την ζεστή, μαλακή αίσθηση στα πόδια σου, που θεωρητικά είναι ωραία σαν ιδέα αλλά πρέπει να σκεφτείς πρακτικά, πέρα απ’ αυτά. Αν το πάρουμε ιστορικά, η Nancy Lancaster και ο σύζυγός της μετακόμισαν σε ένα σπίτι κατά τη δεκαετία του 1930, που ήθελαν να μεταποιήσουν – κυρίως τα αποχωρητήρια – για να έχουν όλοι την πολυτέλεια μιας τουαλέτας. Τα διακόσμησαν όπως θα έκαναν και στα υπόλοιπα δωμάτια, με ωραίους πίνακες, χαλιά και καρέκλες ή πολυθρόνες. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα χαλιά στα μπάνια.

Η απάντηση, αν στο μπάνιο μπορεί να μπει μοκέτα, είναι ”όχι”.
Η εξήγηση είναι πολύ απλή: υγρασία, μούχλα και μικρόβια. Όλα όσα αποβάλλει το σώμα μας κατά τον καθαρισμό μας μετά το μπάνιο καταλήγουν στο πάτωμα και αν βάλεις μοκέτα, τότε θα καταλήξουν εκεί. Σίγουρα δεν θα θέλεις όλα αυτά να κρύβονται στην ωραία, βελούδινη ή μάλλινη μοκέτα σου. Παίρνοντας τη συζήτηση ακόμα παρά πέρα, δεν χρειάζεται να πούμε τι συμβαίνει αν η μοκέτα καλύπτει και το πάτωμα γύρω από την τουαλέτα.

Σε περίπτωση που επιμένεις για κάποιου είδους μοκέτα, πρέπει τουλάχιστον να είσαι σίγουρος πως τα πλακάκια είναι αδιάβροχα και πως έχεις λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να μην μαζεύουν νερό και υγρασία. Η καλύτερη σου επιλογή είναι χαλιά που δεν έχουν κολλήσει στο πάτωμα, αλλά μπορούν εύκολα να μετακινηθούν κατά τον καθαρισμό του δωματίου. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφύγεις οργανικά υλικά όπως το μαλλί και να πας περισσότερο στα οργανικά.