Φωτογραφίες: Taran Wilkhu
Το Λονδίνο είναι γεμάτο με πρώην αποθήκες, εργοστάσια και τεράστια βιομηχανικά κτίρια που έχουν μετατραπεί σε κατοικίες. Ο τελευταίος από τους «τρεις μεγάλους» ιστορικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας της πόλης που μεταμορφώθηκε με αυτόν τον τρόπο είναι το Chelsea Powerhouse, που κάποτε περιγραφόταν ως «καθεδρικός ναός της καινοτομίας» που τροφοδοτούσε το μετρό του Λονδίνου. Το πρώτο διώροφο κτίριο που αποκαλύφθηκε στο έργο σχεδιάστηκε από το στούντιο Angel O’Donnell, το οποίο έχει μεγάλη εμπειρία στην εργασία μέσα σε εμβληματικά διατηρητέα κτίρια, επαναπροσδιορίζοντάς τα για τη ζωή του 21ου αιώνα.
Ο συνιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της εταιρείας, Ed O’Donnell, λέει ότι η ομάδα εντυπωσιάστηκε από την εντυπωσιακή βιομηχανική καταγωγή του κτιρίου, αλλά αυτό που τους εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ομορφιά του: «πανύψηλες καμινάδες, γιγάντιες καμάρες, περίπλοκες τοιχοποιίες και εκατοντάδες διακοσμητικοί κύκλοι κάτω από την οροφή». Το brief που τους δόθηκε επικεντρώθηκε στην αισιοδοξία και τη χρησιμότητα, όχι στη νοσταλγία, λέει, εξηγώντας πώς απέφυγαν τα κλισέ «βιομηχανικής κομψότητας» και αντ’ αυτού υιοθέτησαν σύγχρονα περιγράμματα, ζωντανά μοτίβα, χαρούμενα χρώματα, ζεστές υφές και μοντέρνες πινελιές. «Κάθε χώρος έπρεπε να δουλέψει και να φαίνεται όμορφος – σχεδιάζοντας για ευεξία και ποιοτικό χρόνο, όσο και για αισθητική. Κάθε απόφαση εξισορροπούσε τη μορφή με τη λειτουργικότητα» εξηγεί.
Θυμάται το αναπόφευκτο κρίσιμο σημείο που συμβαίνει πάντα στην αρχική φάση σχεδιασμού, «αφού αφαιρέσεις τις παρωπίδες και δεις τον χώρο για αυτό που είναι – καλό και κακό». Σε αυτή την περίπτωση, αυτός και η ομάδα εντόπισαν δύο αντίθετες προκλήσεις: στον επάνω όροφο, ένας εκτεταμένος ανοιχτός χώρος καθιστικού, μια ψηλή θολωτή οροφή και ένα τεράστιο παράθυρο απαιτούσαν ιδιαίτερη χωροθέτηση, υλικά σε ζεστές αποχρώσεις και πλούσιες λεπτομέρειες. Στον κάτω όροφο, μικρά παράθυρα με φεγγίτες και μια διάταξη που έμοιαζε με λαβύρινθο απαιτούσαν πιο cozy σχέδια.
Η παλέτα υλικών σε όλο το σπίτι είναι αισθησιακή αλλά και παιχνιδιάρικη. Στο ένα άκρο του φάσματος, οι επισκέπτες καλούνται να βυθιστούν στο κόκκινο δέρμα, το πράσινο βελούδο, το μελί τούβλο, την καραμέλα καρυδιά, το ζαφειρί γυαλί και τους dusty ροζ τοίχους. Στο σαλόνι, τα ζεστά τούβλα και η ταπετσαρία σε χρώμα κέδρου προσθέτουν υφή και άνεση, και τα δύο μια διακριτική αναφορά στη βιομηχανική κληρονομιά της Powerhouse.
