Φωτογραφία: Never Too Small
Ο αρχιτέκτονας Eduardo Mediero περιγράφει το έργο του ως «μια εξερεύνηση», μια διερεύνηση των δυνατοτήτων που έχουν τα υλικά από άλλες βιομηχανίες στην «παράγωγη νέων οικιακών πραγματικοτήτων». Μια τέτοια νέα πραγματικότητα είναι το Studiolo – ένα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών μέτρων στη Μαδρίτη. Για αυτόν, το δωμάτιο είναι η πιο άμεση έκφραση της αρχιτεκτονικής – το κομμάτι που νιώθουμε πιο άμεσα.
Το Studiolo δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο πειραματισμός και το παιχνίδι διαμορφώνουν το σπίτι. Τα δάπεδα από καουτσούκ – που συνήθως προορίζονται για εργαστήριο μηχανικών – ο φωτισμός από τη γεωργική βιομηχανία και ένας νεροχύτης από ανοξείδωτο χάλυβα από έναν κατασκευαστή αθλητικών εγκαταστάσεων δημιουργούν ένα ευέλικτο σκηνικό για δείπνα, εκδηλώσεις, φωτογραφίσεις και την καθημερινή ζωή.
Το διαμέρισμα δεν ήταν πάντα έτσι. Βρίσκεται στον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου της δεκαετίας του 1970 και κάποτε χωριζόταν σε δύο δωμάτια από ένα ογκώδες ντουλάπι. Δύο μικρά τριγωνικά μπαλκόνια προσέφεραν λίγο αξιοποιήσιμο χώρο και η διαρρύθμιση έδειχνε σκοτεινή και περιορισμένη. Ο Mediero ξανασκέφτηκε τη διαμόρφωση, αλλάζοντας τους χώρους καθιστικού και υπνοδωματίου για να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη ανοιχτή ζώνη και ένα μικρότερο, πιο οικείο υπνοδωμάτιο.
Ο Mediero έχει διαμορφώσει ένα σπίτι που λειτουργεί ως καμβάς. Θεωρεί τα εναλλακτικά υλικά ως απαραίτητα για αυτή τη διαδικασία, σημειώνοντας ότι είναι «αρκετά προσιτά και χρηστικά, καθώς και καινοτόμα και εκπληκτικά όμορφα». Τα βιομηχανικά φινιρίσματα θέτουν το σκηνικό για μια συλλογή που ισορροπεί το σύγχρονο με το εμβληματικό.