Φωτογραφίες: Erin Derby
Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Abbe Wright, η οποία είναι Senior Editor στο Consumer Marketing στο Penguin Random House και συν-συγγραφέας του “Book Club: A Journal”, νοίκιαζε αυτό το προπολεμικό διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου στο Crown Heights χάρη σε έναν φίλο της, ο οποίος το βρήκε στο Craigslist. «Μου έστειλε τον σύνδεσμο και μεταξύ της τοποθεσίας (απέναντι από τους Βοτανικούς Κήπους του Μπρούκλιν!) και της τιμής, είπε “μπορεί να είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό”, αλλά το διαμέρισμα αποδείχθηκε εξίσου καλό με αυτό που διαφημιζόταν» εξηγεί η Abbe. Συνεχίζει εξηγώντας τη σημασία αυτού του διαμερίσματος τα τελευταία 10 χρόνια:
«Μετακόμισα εν μέσω του τυφώνα Irene (στην πραγματικότητα, εν μέσω βροντών και αστραπών) στα τέλη Αυγούστου του 2011. Αυτό το διαμέρισμα ήταν πραγματικά το καταφύγιό μου για μια δεκαετία αναταραχής. Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο τον Δεκέμβριο του 2011. Περνούσα κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο ταξιδεύοντας στην πατρίδα μου, τη Φιλαδέλφεια, για να περάσω χρόνο μαζί του, αλλά όταν ήμουν στο Μπρούκλιν, το διαμέρισμά μου ήταν μια ζεστή αγκαλιά. Εκεί τελείωσα την τελευταία μου σχέση, πριν από οκτώ χρόνια, και εκεί έμαθα να είμαι ξανά single. Άλλαξα δουλειά δύο φορές τα τελευταία δέκα χρόνια και μέσα από όλη αυτή την αλλαγή, επέστρεφα σπίτι, στο ίδιο οικείο διαμέρισμα. Ο πατέρας μου πέθανε το 2015 και βυθίστηκα σε μια βαθιά θλίψη. Έκλαψα στον καναπέ μου και το διαμέρισμα με αγκάλιασε μέσα από όλα αυτά. Το διαμέρισμά μου ήταν επίσης το μέρος όπου άρχισα να πίνω όλο και περισσότερο, όπου σκόνταφτα μεθυσμένη και, όπου τελικά έφτασα στον πάτο. Είναι επίσης το ίδιο μέρος όπου, τον Φεβρουάριο του 2017, άρχισα να μετράω μέρες νηφαλιότητας. Είμαι νηφάλια εδώ και λίγο πάνω από τέσσερα χρόνια.
Και τέλος, εκεί ερωτεύτηκα εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας. Ο Nick και εγώ γνωριστήκαμε στο Tinder στις αρχές Απριλίου του 2020, και μετά από ραντεβού μέσω Zoom και μακροσκελή μηνύματα, τελικά συναντηθήκαμε. Από εκεί, σχηματίσαμε μια ομάδα δύο ατόμων και περάσαμε κάθε μέρα του περασμένου έτους μαζί – μαγειρεύοντας, κάνοντας ποδήλατο στο Μπρούκλιν, βλέποντας ταινίες και ξαπλώνοντας στον καναπέ, μιλώντας. Μέσα σε ένα μήνα περίπου, ήξερα ότι είχα γνωρίσει τον σύντροφο της ζωής μου. Τώρα, το διαμέρισμά μου βίωσε τα πρώτα, ευτυχισμένα στάδια του ζευγαριού μετά από τόση θλίψη και δυσκολίες. Ο Nick μετακόμισε τον Οκτώβριο του 2020 και ήταν μια μικρή πρόκληση να ενσωματώσουμε τα πράγματά του και να κάνουμε το διαμέρισμα να μοιάζει με δικό μας, αντί για δικό μου. Με λίγη δημιουργική αναδιάταξη επίπλων, και πολύ ξεκαθάρισμα ρούχων για να του δώσω λίγο χώρο στην ντουλάπα, όλα πήγαν καλά.
Δυστυχώς, πρόκειται να αποχαιρετήσω αυτό το διαμέρισμα. Μόλις αγοράσαμε μια μονοκατοικία στη Φιλαδέλφεια και, ενώ είμαι ενθουσιασμένη που θα επιστρέψω σπίτι, και θα έχω πολύ περισσότερο χώρο, είμαι επίσης πολύ λυπημένη που φεύγω από αυτό το διαμέρισμα. Νιώθω ότι αυτοί οι τοίχοι με έχουν βοηθήσει να ξεπεράσω τόσα πολλά – θλίψη, ευτυχία, απελπισία, κατάθλιψη, γέλιο και αγάπη. Είμαι τόσο ευγνώμων για αυτό το κεφάλαιο σε αυτό το όμορφο σπίτι και για όλη την ανάπτυξη που έχει σημειωθεί κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Νέα Υόρκη».
Το Στυλ μου: «Το στυλ μου είναι μποέμικο μαξιμαλιστικό με μια παραδοσιακή πινελιά. Μου αρέσει να συνδυάζω αντίκες έπιπλα με πολύχρωμα boho υφάσματα. Και μετά βιβλία. Πολλά, πολλά βιβλία! Έχω έντονη προσωπικότητα και μου αρέσει να αναμειγνύω χρώματα και μοτίβα, κάτι που είναι εμφανές στο σπίτι μου. Μου αρέσει να ταξιδεύω και πάντα παίρνω πράγματα για να έχω στο σπίτι μου: μαξιλάρια από την Ινδία, έναν vintage χάρτη του Ειρηνικού από τη Χαβάη, γιρλάντες με πομ πομ από την Πόλη του Μεξικού. Το διαμέρισμά μου μοιάζει με αντανάκλαση όλων αυτών. Λατρεύω τα vintage πράγματα που αφηγούνται μια ιστορία, και ιδιαίτερα αγαπώ τα κληρονομημένα κειμήλια από την οικογένειά μου. Έχω ένα σεντούκι κερασιάς και μια νεοκλασική καρέκλα από την αείμνηστη γιαγιά μου από την πλευρά της μητέρας μου, και ένα χαλί που πήρε ο μπαμπάς μου από τα ταξίδια του, μεταξύ άλλων. Προέρχομαι επίσης από μια οικογένεια καλλιτεχνών και τεχνιτών — και στις δύο πλευρές του γενεαλογικού μου δέντρου. Έχω μια αυτοπροσωπογραφία που ζωγράφισε η γιαγιά μου από την πλευρά της μητέρας μου κρεμασμένη πάνω από μια ελαιογραφία του ξαδέλφου μου από την πλευρά του πατέρα μου».
Μεγαλύτερη Πρόκληση: «Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η έλλειψη φυσικού φωτός. Το διαμέρισμα μπορεί συχνά να φαίνεται σκοτεινό και ζοφερό, γι’ αυτό και έχω τόσα πολλά φωτιστικά. Τα παράθυρα του σαλονιού, του μπάνιου και της κουζίνας έχουν όλα βόρειο προσανατολισμό και βλέπουν σε μια αυλή, οπότε η είσοδος του ηλιακού φωτός μπορεί να είναι δύσκολη κατά καιρούς. Το παράθυρο του υπνοδωματίου βλέπει νότια και είναι σκοτεινά το πρωί (ιδανικό για ύπνο), αλλά έχει υπέροχο ήλιο το απόγευμα».
Αγαπημένο DIY: «Είναι δύσκολο. Ο τοίχος της γκαλερί ήταν ομαδική δουλειά μεταξύ του συντρόφου μου και εμένα. Χρησιμοποιώντας τις μαθηματικές δεξιότητες του Nick και την αντίληψή μου για τον χώρο, δημιουργήσαμε αυτή την γκαλερί στον τοίχο αφού μετακόμισε. Και οι δύο αγαπάμε τα vintage έπιπλα και τις υπαίθριες αγορές, οπότε ως ένδειξη αυτού, αναζητήσαμε και αγοράσαμε vintage σημαιάκια στο Etsy που αντιπροσωπεύουν όλες τις πόλεις στις οποίες έχουμε ζήσει και αγαπάμε – Φιλαδέλφεια, Σικάγο, Ατλάντα, Μπρούκλιν και Νέα Υόρκη. Είναι τόσο ωραίο να ξαπλώνεις στο κρεβάτι και να κοιτάς αυτή την οπτική αναπαράσταση της σχέσης μας, τα μέρη και τα πράγματα που αγαπάμε να συγχωνεύονται σε έναν τοίχο».