Φωτογραφία: Christopher Little
Βυθισμένη στα δάση της νοτιοδυτικής Πενσυλβάνια και σχεδιασμένη πάνω από ένα καταρράκτη, η κατοικία του Frank Lloyd Wright έχει γίνει ένα από τα πιο μελετημένα, φωτογραφημένα και αναφερόμενα κτήρια στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Σχεδιασμένη το 1935 για την οικογένεια Kaufmann, η κατοικία επαναπροσδιόρισε τι σημαίνει να ζεις με τη φύση και όχι δίπλα της. Περισσότερο από ένα ορόσημο, αποτελεί ένα ζωντανό επιχείρημα για τη φιλοσοφία της οργανικής αρχιτεκτονικής του Wright.
Χτισμένη από τοπικά εξορυσσόμενο ψαμμίτη του Pottsville και οπλισμένο σκυρόδεμα, η κατασκευή αναδύεται απευθείας από την πλαγιά του λόφου. Οι προεξέχουσες βεράντες αντικατοπτρίζουν τους φυσικούς βραχώδεις σχηματισμούς από κάτω, ενώ το ρέμα συνεχίζει να ρέει από κάτω, χωρίς ποτέ να εκτρέπεται ή να μετατοπίζεται. Κάθε στοιχείο του σχεδιασμού αντηχεί τον φυσικό κόσμο γύρω της, δημιουργώντας μια οπτική και δομική αρμονία που λίγα κτίρια επιτυγχάνουν.
Στο εσωτερικό, το σχέδιο είναι τόσο επαναστατικό όσο και το εξωτερικό. Η ανοιχτή διάταξη του Wright γκρεμίζει τους τοίχους υπέρ των διασυνδεδεμένων χώρων διαβίωσης, επιτρέποντας στο φως, τον αέρα και την επικοινωνία να ρέουν ελεύθερα. Το σαλόνι παραμένει το συναισθηματικό κέντρο του σπιτιού, ωστόσο ακόμη και αυτό πλαισιώνεται από οπτικές γωνίες που εκτείνονται πέρα από το εσωτερικό. Η φύση είναι ενσωματωμένη στην κίνηση, τις αναλογίες και τον προσανατολισμό του σπιτιού. Στο κέντρο του κύριου χώρου διαβίωσης, ο Wright ευθυγραμμίζει τα κλασικά στοιχεία – γη, αέρα, φωτιά και νερό – μέσω τεμνόμενων αξόνων, δημιουργώντας έναν χώρο που μοιάζει περισσότερο με τοπίο παρά με δωμάτιο.
Κάθε στιγμή του σπιτιού είναι αισθητική και συναισθηματική. Τα υλικά, αν και ταπεινά, είναι βαθιά ριζωμένα στη θέση τους. Με ψαμμίτη από τον λόφο, σκυρόδεμα αναμεμειγμένο με αδρανή υλικά που προέρχονται από την περιοχή και χάλυβα και γυαλί που χρησιμοποιούνται ελάχιστα και με ακρίβεια, τίποτα δεν φαίνεται υπερβολικό, όμως όλα φαίνονται σκόπιμα.