Φωτογραφίες: Paul Massey
Στις όχθες του Τάμεση, το σπίτι του 18ου αιώνα είχε πάντα ένα εντυπωσιακό εξωτερικό. Η interior designer Nicola Harding, όμως, φρόντισε με έναν καλλιτεχνικό επανασχεδιασμό να δώσει μια αίσθηση συνοχής και κομψότητας στο εσωτερικό του.
”Για μένα, η κουζίνα είναι το πιο σημαντικό δωμάτιο του σπιτιού. Εκεί περνούν τον περισσότερο χρόνο και θα έπρεπε να είναι το καλύτερο δωμάτιο” λέει η Harding, που κλήθηκε να σχεδιάσει το εξοχικό ενός νεαρού ζευγαριού με ένα μωρό. Η αγάπη τους για την κουζίνα έγινε πράξη, αφού την μετακίνησαν από ένα μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος, σε κεντρική θέση, εκεί που ήταν κάποτε ο χώρος υποδοχής με πόρτες προς τον κήπο και με θέα τον ποταμό.
Χτισμένο από τούβλο στα τέλη του 18ου αιώνα, πέρασε από διάφορες μεταποίησεις ανά τα χρόνια. Αρχικός σκοπός ήταν να δώσουν βαρύτητα στον κήπο και στη θέα. Η χρωματική παλέτα της κουζίνας παρέμεινε σε πιο ήρεμα χρώματα με διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου, με μια απαλή να χρωματίζει το παράθυρο, βάζοντας τη θέα σε κάδρο.
Επιθυμία του ζευγαριού ήταν να φτιάξουν μια γυάλινη επέκταση η οποία, ωστόσο, δεν θα ταίριαζε με το στυλ του σπιτιού. Αντί αυτού, χάρη στην designer, προσέθεσαν στο σπίτι ένα δωμάτιο σαν ”θερμοκήπιο”, με μεγάλα παράθυρα και φεγγίτη, με ένα σκούρο μπλε στους τοίχους να δίνει ένα ήρεμο γκλάμουρ, με τα teal πλακάκια να εναρμονίζονται με τον χώρο. Το εν λόγω δωμάτιο οδηγεί στη βιβλιοθήκη, όπου το μαύρο πρωταγωνιστεί, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση.
”Το χρώμα είναι ένα μαγικό εργαλείο για να δημιουργείς μια σύνδεση στους χώρους” εξηγεί, παρόλο που αυτό δεν σημαίνει πάντα ζωηρά, έντονα χρώματα: ”τα δωμάτια όπου περνάς πολύ χρόνο είναι καλύτερα με μια ήρεμη παλέτα. Αυτά που χρησιμοποιείς λιγότερο μπορούν να είναι πιο έντονα”.
Με αυτό το σκεπτικό, η Harding συνέθεσε ένα χρωματιστό σπίτι με χαλαρή ατμόσφαιρα και κρυμμένους αποθηκευτικούς χώρους που κάνει την οργάνωση πιο εύκολη. ”Πρέπει πρώτα να καλύψεις τις ανάγκες. Όταν αυτό γίνει, μπορείς να βάλεις τη ψυχή”.
