Στην κατοικημένη περιοχή της Μελβούρνης, στο κέντρο της πόλης, ένα κτήριο που σχεδιάστηκε και χτίστηκε το 1864 από τον αρχιτέκτονα Joseph Reed, σχεδόν 100 χρόνια μετά χωρίστηκε σε τέσσερα πιο μικρά σπίτια.
H έμφυτη σύνδεση ανάμεσα στις πολλές ζώνες του είναι βασικό στοιχείο στην ανακαίνιση της οικίας αυτής, και παρόλο που δεν είχαν σκοπό η εικόνα του κάθε δωματίου να ανταποκρίνεται άμεσα στην λειτουργία του, τα δωμάτια έχουν κοινό τα υλικά και τις μορφές. Η πέτρα και τα πλακάκια χρησιμοποιούνται σε μεγάλο μέρος του σπιτιού. Το μάρμαρο πρωταγωνιστεί στην είσοδο, στην κουζίνα και στο ensuite μπάνιο.
Το πώς οι χώροι συνυπάρχουν αρμονικά είναι πιο ξεκάθαρο στον πάνω όροφο, με τον αρχιτέκτονα να έχει επενδύσει σε έναν επιπλέον χώρο μέσα στο υπνοδωμάτιο για να τον μεταμορφώσει σε ημιώροφο για γραφείο και αποθήκευση – όπως άλλωστε ήθελε και ο ιδιοκτήτης.
Ο τρόπος που το interior των ’70s δένει με τις μοντέρνες προσθήκες δημιουργεί μια όμορφη ισορροπία και αρμονία. Κάθε δωμάτιο πλέον έχει σκοπό και το αποτέλεσμα είναι ένα διαχρονικό σπίτι που είναι τόσο λειτουργικό όσο και όμορφο.