Φωτογραφίες: @athens_surreal
Η Τίνα Μαρινάκη αγαπάει το σινεμά του Wes Anderson και τους πίνακες του Edward Hopper. Αγαπάει επίσης την τεχνολογία, αυτό είναι προφανές από τον τρόπο που δουλεύει τις εικόνες της, χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως τα DALL-E 2, Midjourney και Stable Diffusion που επιτρέπουν σε ερασιτέχνες να δημιουργήσουν ολόκληρους φανταστικούς κόσμους απλώς πληκτρολογώντας μερικές λέξεις. Στον λογαριασμό της στο Instagram, athens_surreal, δημιουργεί ένα δικό της σύμπαν εξαιρετικής αισθητικής και ιδιαίτερου χιούμορ με πρωταγωνίστρια την Αθήνα, ένα περιβάλλον που της επιτρέπει να σχολιάσει με εικόνες, να εκφραστεί, να πειραματιστεί με την τρέλα και την ομορφιά που έχει αυτή η πόλη σε κάθε γειτονιά της. Η Τίνα ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.
”Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στο Παλαιό Φάληρο, μέχρι που μετακόμισα για να σπουδάσω αρχιτεκτονική στην Πάτρα. Εργάστηκα σε κάποια αρχιτεκτονικά γραφεία στην Αθήνα και, παράλληλα, ασχολήθηκα με τη σκηνογραφία και για κάποια χρόνια ήμουν αρχισυντάκτρια στο αρχιτεκτονικό online περιοδικό Archisearch.gr. Στη Νέα Υόρκη μετακόμισα το καλοκαίρι της πανδημίας για να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου στην αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Columbia. Πλέον διανύω τον τρίτο χρόνο στη Νέα Υόρκη, όπου εργάζομαι στο αρχιτεκτονικό γραφείο Bernard Tschumi Architects.
Ξεκίνησα να εξερευνώ και να πειραματίζομαι με τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης στη δημιουργία εικόνων προκειμένου να καταλάβω τι ακριβώς είναι και πώς λειτουργεί. Δοκίμασα να δημιουργήσω εικόνες της Αθήνας όπως θα τις φανταζόταν ο Wes Anderson και χωρίς πολλή σκέψη ξεκίνησα να μοιράζομαι τα αποτελέσματα στον λογαριασμό athens_surreal, καθώς αντιλήφθηκα ότι τελικά ήταν και μια ιδιότυπη μελέτη της Αθήνας και των εργαλείων αναπαράστασης και αναπαραγωγής της εικόνας, που ούτως ή άλλως ερευνητικά με ενδιαφέρει πολύ. […] Το σουρεάλ στοιχείο ήταν κάτι που προέκυψε χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη και το προνόμιο που προσφέρει στη γρήγορη αναπαράσταση της πιο τρελής ιδέας. Η ανατροπή ή επανερμηνεία των χωρικών χαρακτηριστικών της Αθήνας είναι κάτι που ούτως ή άλλως εξετάζει η αρχιτεκτονική, οπότε μου φάνηκε αυτονόητη μια τέτοια κατεύθυνση.
[…] Το αποτέλεσμα, αν και δημιουργείται από μια μηχανή με έναν αλγόριθμο καθορισμένης τυχαιότητας, εξακολουθεί να καθοδηγείται από την ανθρώπινη φαντασία και αποτελεί μια διαδικασία συνεχών δοκιμών – για παράδειγμα, τοποθετώντας τις παραμέτρους σε διαφορετική σειρά, προσθέτοντας και αφαιρώντας λέξεις, λαμβάνει κανείς διαφορετικά οπτικά αποτελέσματα”.
Πηγή: LIFO